هیچ اقدامی صورت نگرفته و ما همچنان در کویر سرگردانی با سنگ اندازی مدیران، گرفتار هستیم

كارگران فصلی؛۹۰سال کار طاقت فرسا به امید بازنشستگی

گروه اقتصاد- «از شما تقاضا داریم ما کارگران فصلی کارخانه قند را دریابید» این جمله سخن آغازین نامه گلایه آ میز نمایندگان جمعی از کارگران فصلی کارخانه های قند استان خطاب به روزنامه خراسان است.پیش از آن که به ادامه طرح گلایه این کارگران زحمت کش بپردازیم شاید بهتر باشد به این نکته اشاره کنیم که مطالبی که در ادامه این مقال از آن ها سخن به میان خواهد آمد، آن چنان گریبان گیر این قشر مستضعف و همیشه آسیب پذیر شده است که هنگام دعوت از یک نماینده آنان، ۶ نفر از این کارگران با حضور در تحریریه روزنامه خراسان و گلایه از پاسخ گو نبودن نهادهای مسئول خواستار طرح این مشکلات شدند تا شاید با مطرح شدن آن درمعرض افکار عمومی، مسئولانی که باید زودتر از این ها به فکر می افتادند در رفع مشکل آن ها تلاشی از خود نشان دهند.«مودتی» یکی از نمایندگان این کارگران در توضیحی درباره کار در کارخانه های قند می گوید: کارخانه های قند حدود نیمی از سال به صورت شبانه روزی و بدون حتی یک ساعت تعطیلی فعال هستند و افرادی هم که در این مجموعه ها به کارگری مشغول اند از روی ناچاری و تنها با هدف تامین معاش خانواده های خود، این کار طاقت فرسا را پذیرفته اند.وی اضافه می کند:این درحالی است که به سبب همین شرایط در نیمه دیگر سال که گاه به ۸ ماه هم می رسد نه از مزایای بیمه بهره مند هستند و نه حقوقی دریافت می کنند و این وضعیت ادامه حیات را برای آنان و خانواده شان سخت و حتی غیرممکن کرده است.«مودتی» می گوید: در سال ۱۳۸۵ من و سایر نمایندگان این کارگران در پی گیری موضوع، درخواست های خود را به دفتر ارزیابی عملکرد و پاسخ گویی به شکایات استانداری خراسان رضوی ارائه کردیم اما متاسفانه درخواست ما بدون هیچ پاسخ روشنی به سازمان کار و امور اجتماعی ارجاع و این سازمان نیز طی نامه ای به شماره ۳۰۵۰۸در تاریخ ۲۶ خرداد ماه سال ۱۳۸۶ که خطاب به مدیر کل سیاسی استانداری خراسان رضوی نوشته شده بود اعلام کرد: موضوع کارگران کارخانه های فصلی تنها مرتبط به کارخانه های قند نیست و هم اکنون در سطح ملی و توسط هیئت وزیران در حال بررسی و سیاست گذاری است و از آن جایی که این کارخانه ها به دلایل مختلف دچار مشکلاتی هستند، هیچ گونه امکانی برای سرمایه گذاری جدید با تحمل هزینه اضافی را ندارند، بنابراین پیشنهاد می شود این موضوع تا اتخاذ تصمیمات ملی مسکوت بماند. این نماینده کارگران کارخانه های قند می افزاید: متاسفانه تاکنون بیش از ۲۷ماه از تاریخ آن نامه گذشته است و هیچ اقدامی صورت نگرفته و ما همچنان «در کویر سرگردانی با سنگ اندازی مدیران، گرفتار هستیم.» وی در ادامه اظهارات خود به نکته جالبی اشاره می کند و می گوید: در این میان که ما با مشکلات متعدد دست و پنجه نرم می کنیم افرادی از پژوهشکده قند استان به سراغ ما آمدند و برای آن که این موضوع را در کارهای تحقیقاتی خود قرار دهند مبلغ پانصد میلیون ریال(!) وجه نقد تقاضا کردند.«مودتی» در توضیح مشکلات کارگران فصلی کارخانه های قند می گوید: در طول زمان فعال بودن کارخانه های فصلی روزانه حدود ۵/۴ ساعت اضافه کاری اجباری داریم که در جمع با زمان های کاری روزهای جمعه و سایر ایام تعطیل می شود گفت که یک شیفت کار اضافه انجام می دهیم و دستمزد آن را دریافت می کنیم.وی ادامه می دهد: به دلیل همین دریافت ها حقوق ما نسبت به کارگران دائمی بیشتر شده و در نتیجه حق بیمه ای ۲تا۳برابر آن ها پرداخت می کنیم اما در عمل تنها در ایام فعالیت کارخانه برای ما بیمه پرداخت شده و می توانیم از خدمات آن فقط و فقط در آن چند ماه استفاده کنیم.وی اظهار می دارد:با یک محاسبه سرانگشتی به این نتیجه خواهیم رسید پس از گذشت سی سال حق بیمه ای که ما پرداخت کردیم برابر با مقداری است که کارگران دائم پرداخت کرده اند اما با این تفاوت که آ ن ها به بازنشستگی نائل می شوند ولی ما در بهترین شرایط و اگر هر سال ۶ماه حق بیمه داشته باشیم تازه به مرز ۱۵ سال کار مداوم (از نظر بیمه) رسیده ایم. وی تاکید می کند: این درحالی است که در شرایط معمولی کارخانه های قند ۳تا۵ماه فعالیت می کنند و این یعنی باید حدود ۹۰سال(!) کار کنیم تا شاید بازنشسته شویم.وی اضافه می کند: اگر بخواهیم با استفاده از قانون ۶۰ سال سن و ۱۷ سال کار مداوم پرداخت حق بیمه مستمر هم استفاده کنیم باید حدود ۴۵تا۵۰ سال کار کنیم اما آیا انجام کار طاقت فرسایی مانند فعالیت در کارخانه قند آن هم به صورت شبانه روزی از یک انسان ۵۰تا ۷۰ ساله برمی آید؟!«مودتی» خاطرنشان می کند: پیشنهاد ما این است که حقوق اضافه کار روزهای فعالیت کارخانه ها را در سایر روزهای سال پرداخت کنند تا به این ترتیب هم حق بیمه مضاعف بدون توجیه را پرداخت نکنیم و هم با دریافت آن حقوق در روزهایی که کارخانه فعال نیست، حق بیمه ما پرداخت و به این ترتیب از مزایای بیمه در تمام طول سال استفاده کرده و مهم تر این که امکان بازنشستگی مانند کارگران دائم برای مان فراهم شود.وی اضافه می کند: در صورت اجرای این روش پرداختی باید گفت امکان ادامه حیات برای جمعی از کارگران زحمت کشی که جزو همین آب وخاک هستند و خانواده های آن ها فراهم می شود هر چند باید گفت این حقوق و حق بیمه متعلق به خود کارگران می باشد و نتیجه اضافه کاری آن هاست اما متحیریم که چطور این موضوع ساده برای مسئولان و دولت محترم به معمایی پیچیده تبدیل شده است؟!«مودتی» اضافه می کند: در آخرین اقدامی که انجام گرفته با پی گیری های یکی از نمایندگان مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی، درخواست ما توسط «محمودرضا حسنوند» معاون امور مجلس وزارت رفاه و تامین اجتماعی در قالب نامه ای به شماره ۹۵۷۵۵۳ به تاریخ هفتم مردادماه سال جاری برای اصلاح قانون و ارائه لایحه به «حمیدی» سرپرست معاونت حقوقی و امور مجلس سازمان تامین اجتماعی ارجاع داده شده است.این گزارش می افزاید: بنابر اعلام این نمایندگان در حالی که به نظر می رسد متولی امور مربوط به کارگران اعم از فصلی و دائم تنها و تنها اداره کار وامور اجتماعی است اما در پی گیری های مستمر از این اداره از طرف مدیر کل کار وامور اجتماعی استان و قائم مقام وی به این افراد اعلام شده است این مشکل در حیطه وظایف آن اداره قرار ندارد. این در حالی است که در پی تقاضای نمایندگان کارگران برای اعلام کتبی این مطلب توسط اداره کار و امور اجتماعی استان هیچ اظهارنظر مکتوبی مبنی بر این که حل این مشکل از حوزه وظایف آن اداره خارج است ارائه نشده است.«نورافشان» قائم مقام اداره کار استان در گفت وگوی تلفنی با خبرنگار خراسان می گوید: «این درخواست مربوط به سازمان تامین اجتماعی است». وی اضافه می کند: حل این مشکل با اصلاح قانون میسر خواهد بود و در خواست آنان باید از طریق سازمان تامین اجتماعی پی گیری شود و از طرف اداره کار هم به تامین اجتماعی در این باره نامه نگاری های لازم انجام شده است.یکی از اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس هم در گفت وگوی تلفنی با خبرنگار ما از بررسی این مشکل در این کمیسیون خبر می دهد و می افزاید: یکی از مهم ترین موضوعاتی که هم اکنون در کمیسیون اجتماعی مجلس مورد بحث و تبادل نظر قرار دارد همین موضوع حق بیمه کارگران فصلی کارخانه های قند است.«دکترمحمدرضا محسنی ثانی» می گوید: می توانم این مژده را بدهم که در بررسی این مشکل به نحوی تصمیم گیری خواهد شد که حقوق این قشر زحمت کش محفوظ باشد.وی در عین حال می گوید: با توجه به ادامه بررسی های کارشناسانه نمایندگان بیان جزئیات لایحه میسر نیست و تا پایان مراحل رای اعتماد به دولت امکان طرح آن در صحن علنی مجلس وجود ندارد.به نظر می رسد این انتظار که اداره کار وامور اجتماعی استان (با وجود آن که شاید وظیفه مستقیمی بر عهده نداشته باشد) تنها و تنها با هدف حمایت از کارگرانی که تحت مدیریت قوانین آن اداره هستند در نقش یک ارگان مطالبه گر ظاهر شده و پی گیر درخواست آن ها باشد، انتظار زیادی نیست. در غیر این صورت اگر این اداره در قبال این موضوع مسئولیتی ندارد، استانداری خراسان رضوی با چه توجیهی درخواست نمایندگان این کارگران را به آن اداره ارجاع داده و جالب تر این که این اداره با چه توجیهی پیشنهاد داده است تا مشخص شدن بررسی های هیئت دولت این درخواست مسکوت بماند؟!به هر حال ما هم مانند این کارگران زحمت کش امیدواریم نتایج مکاتباتی که هم اکنون به معاونت حقوقی و امور مجلس سازمان تامین اجتماعی کشور رسیده است به ثمر نشسته تا خانواده بیش از ۴ هزار کارگر فصلی در آرامش نسبی به زندگی خود ادامه دهند و دیگر شاهد این اتفاق نباشیم که عزیزی از این افراد پیش از آن که به مرحله بازنشستگی برسد بدرود حیات گفته و خانواده اش را در برزخی از مشکلات طاقت فرسا و موانع سخت و سنگین تنها و بی سرپناه بگذارد. آیا این مکاتبات به نتیجه خواهد رسید؟